Batık Geceaşka çözüldüm ! yolumun üstüne düşen bulutlar kayalıkların ardında törpülenir adımlarıma batan geceden süpürülür kaçışların külleri ardı arkası seferi paslı bir çivinin diktiği tek yırtıktı kalbim üzerine yama edilmiş önlükse ilk kıyafeti biriktirdiğim rüzgar dolanmaya başlar saçlarımda üzerimi örten ıslık sesinin sahibine sığınır içimdeki dua huzur alın teri olur karışır yokluğun kanına sarıldım tanıdık olmayan teniyle tanıştı tenim gözler perdesini açar rüyaya dalan uykulardan toplar seneyi hiç bu kadar sessiz kalmamıştı karanlık üstü açık kayıp mezarları andırıyor nefesi hiç bu kadar hayal gücüne sarılmamıştı gün yüzümün aynasına değiyor mâsum yüzü çizgileri kalıcı olan tek resim zaman silemiyorum eskileri hayata inat yeniden yazılıyor ve yine dokunuyorum sıcağına yakacağını bile bile ve aşk ! salıncağı kopan bir umut gibi düştükçe yeniden bağlar kendini ve ben ! 22/05/2012 17;54 eMİNE |
ne zaman arasan beni,
kendimi yasaklıyorum dudağına kavuşmaların...
eywallah.