Bahar Röflesiİçimde/n kanatsız kuşlar havalanıyor aynı şehrin kapısız duvarlarına çarpar rüzgârın zili nefesi kesilen dermanı biten adımlardan süpürülür yarımlar ışık söner arkası olmayan yarınlar yazılır karanlığın şakağına taze toprak kokusu ten kokusunda şans bulaşır çok şükür son kalana hâla yıkanmamış gece uyandırıyor sabahı ve hâla aynı sözleri tükürüyor dudak payı ensesi kalın zamanın tokluğa çalışan yüzü kırbaçlar dik duruşu öfkesi çıkmış sabrın çatısından düşer yalanın gerçek yüzü artık güneşin her telinde bahar röflesi kıyısını öpen dalga toplar mavi gelinin gelinliğini sırtı açık beyaz köpükler imzasını atarken boş kalmaz yüreğin hiç bir köşesi
|
Harikaydı şiirdi...
Sevgilerimle prensesim,