Eskitme Zaman PencereleriEskitme Zaman Pencereleri I. bir kere daha tuttum kuru gülünden, o çocukları anımsattım sana annesini uyutup ölmeye giden çocukları oysa gözlerim bir misket bile değil sekmiyor acıdan bakınca pencerelerin donuk ısrarları dışarı atamıyor hâlimi bir kere daha tuttum kuru ellerinden, o bulutları anımsatmak için sana yağmurları unutup yürüyüşe çıkan bulutları II. ben eksik değildim hatta tamdı intiharlarımın aşıları filan oysa yaşamayı seviyordum seni sana o çocukları anımsattım tanrıyı uyuşturup âşık olmaya giden çocukları bir kere daha sevmiştim ama çoktan o son susuşu yalımlattım sana kendisini ağlatıp ölü bir keman olmaya giden hiçliği çaresizliğimi anla! Payanda |
öldüm
annem yokluğunda
kaç kere daha ölürüm kim bilir
şefkat açlığımda
...
annesiz her çocuk, ne çok renksiz...