DAMLA- TOPRAK KAVUŞMASI
Damla toprağa baktı
Sevgiyle aşkla. Özlemişti. Kaç zaman olmuştu buluşmayalı Biliyordu: Toprak kendini bekliyordu. Nasıl da solmuştu Nasıl da çatlamıştı teni. Kavuşunca nasıl canlanacak Nasıl bereketlenecekti toprak Biliyordu. Ve toprak damlaya baktı. Sabırsızdı Bir yudumda içmek istiyordu Derin bir nefes çeker gibi Doyasıya Sevgiyle aşkla. Ağır ağır düştü damla toprağa Öptü toprağı Toprak kokladı Çekti içine Müthiş bir koku yükseldi havaya Kavuşmanın mutluluk kokusuydu buğulu... Damla toprağa Toprak damlaya karıştı. Artık ne damla damlaydı Ne toprak toprak Karıştı ikisi birbirine Birbirini tadarak İki "bir" oldu. |