ölüm kadarzaman testerenin ucunda paramparça yüreğim çığlıklı saatlerin bağbozumunda ıslak geceyi örtünür ruhum kanlı bir denize döner gözlerim yağmur benim gibi ağlayamaz sislere karışır izlerin saman yolunda kimsesiz bir yıldız olurum ay tırmanırken ağaçlara acılar yol alır dik yamaçlara dört yanım hüzünle örtülü masam bulanık düşler gölü kaybolan yıllarımı ararım sırları dökülen aynalarda ne özlediğim limanlar ne sırra kadem basan umutlar hiçbiri yakın olamaz bana ölüm kadar Saba35 |
kocaman bir şiirdi
kutlarım şairi
sevgilerimle...