hayrettin taylan


ezilmiş bir milletin büğründe sülünleşir derin ses
tank kendi teninde vatanıyla sevişir
sistem şaşkın ,aşk peynir ekmek kuyruğunda
kuyruğu olanların kuyruk acısı yaşadığı yara bağında
çıplak sular örtünür kabukları bağlamak için
doğrul bir sürecin cinleri toplanır baş belalarda
v’atandan daha giyotin emeller depreşir
cepler karışık el kimin eli belirsizliğe gebe
bir öpücük istedim annen baban hayrına
bayram değil bu kimin seyranı insanlık ölürken
gönüldar bir arafın sonunda, son son değil
tohumsuz belalar yeşerir vatanın ak bağrında
bu düzenin derin ininde uluyan sesin frekansı
ulu ‘ salını salar bedbahtlara
içimizin gözlerini köreltir ebe hep mazlumlar
bu sobelenmeyen kim? Neden sorularımda
bu vatanın sorusunda neden imsiz ,isimsiz işaretler var?
ben kim?
Benden kalan kim?