hayrettin taylan



İç çocuğun prizması -1

içinde unuttuğun içimin iç kafiyesinde ağlar şair
bir sancı seciyelenir yazamadıklarımızda
sözsüz sanatlar anlatır meramlarımı
aslını kaybeden bir asrın mecnunluğuna oynar kaderim
uçuşturur bizi sızılar
yarıştırır bizi özlemler
tarifsiz kalır vuslatın aynasından akanlar
beni bulur devinimlerin süzgeci
süzülür yadın, kalır adın sonsuzluk başımda


şavkın nergisliği -2

gelgitler tutuşur damlalarına
bir ben ıslanır bin ben yanarken içimde
uğramaz olur huzurun son sözcüğü
cümlelerinde ağlatır aşk
alaz bir gölge gibi peşinde koşar tutku
demlenmiş bir hayal takılır gerçeklerime
düşünür durur düşlerim
bekler durur bikri umutlarım


hicri takvime göre sen gitmemişsin bende-3


Hicranın anılarını yazar yazgının son yazı
Baharına alır algı
Çiçek gibi açılışına gelir arı’lığım,
Narına katlanır k’avlarım
Coşkunun oğlu gibi akar giderim sana
Adressiz bir ömre lir olur kalır bahtım sana



kırılı can yüreğinde ütülenir bekleyişim
beni sana yamalar aşkın ta kendisi
beklemek dışında şansı bile yok sayan hesabın s’onuyum
bir sen
bir kere sevdiğim sen
hesabım, kitabım sen