hayrettin taylan




kuşkunun fıskiyesinde ıslanıyor sevilerim
sözsüz namluların vuruyor bahtımı
yara üstüne bir yar yarası beliriyor
hiç kullanılmış özlemlerim taşınıyor gül yüzüne
kendime geliyorum senden önce
sana geliyorum senden önce

yüreğin sen küresinde ağlıyor tutku penguenleri
susuşuna yürüyor, sana yürümek yorulmuşken
oysa görünmez bir rüyanın uyanmaya yakın haliyim
oysa silinmez bir hayalin görülmeye yakın alisiyim
oysa tükenmez bir sevdanın yazgıya yazılma salisiyim
asla bitiremediğim betikler arası özlemler tetiğindeyim

sessiz ve sensiz hecelerin dilinde vuruluyor yüreğim
söylenecek sözler var sen yüreğimde seslendirmenken
sen ben’imin şiirini okurken
dize dize dizlerinin dibindeyim bilesin

damlıyorsun bilincin aydınlık denizine
güzelliklerin iniyor aşk kentine
ya’kut caddeler kuruluyor kurlarınla
ve sen kalıyor ve’ sen
ve ben k’alıyor ve ‘sende