hayrettin taylan




Sözcüklerim uzaklarında mazilerini yakarken
ilk öpüşün aynasında taranır yaram
tanınmış bir acının sızısına bilenir vaveylam
ah dediğim kaf’larda susar ağlar ağlamak
Adresinde yokluğunu kıyamet bilerek

susturulmuş bütün dertlerin yönüyüm
soluma yapışık serzenişlerin sözüyüm
çok uzakta çok yakın kıldığın gelişin gözüyüm
Aşkın görülmüş yaşamında canlanan baharın adılıyım
Senden sonrasına benden sonralarını ektim
Dokunsan yeşerir bahtımda bütün istediklerim
Ağlasan yeşerir yüreğimde bütün erittiklerin
Yaklaşsan yeşerir sıcağımda sevda taşları
Varsan yokluğunu tümler özünden akan yakarışlar

Garip kendine garip türküler yazar
Aşık kendine aşık şiirler yazar
Ben bütün benlerimi sana yakıp daha kendim yanmadım
Bu nasıl dünya sevgilim
Solumda sen, ömrümde sen ama sevdam senden yoksul

beni çekiyor kahır
Seni çekişiyor zahir

adı yok olanların varsıl sözü oluyor ahirlerin
Zaman zamana dilenci sensizlik talih gibi gezerken yüreğimde


Zarfsız bir mektup gelir zarf attığın sözlerime
Yazılırım bülbülün gagasıyla gülüne
Ömrüm kırmızı
Yüreğim sızılı
Gelgitlerden anılar derili
Sahipsiz yüreklerin serili
Yitirdiğim her şey dizili
Yine de bekler severim