Deniz Kurur,Yaşaran Ufuklarımız
Ahşap kokar,çürüyen sensiz rüyalarım
Sökülür yerinden dilim,yekpare avuntuların gıcırtısı Boyası aşınır,mabedimize dökülür tanımsız duygularım Şakaklarımda yankılanır,çığlığımın arsız ağrısı Leb-i derya ömrümün deniz aşırı ülkeleriydin Nakşederdin mutluluğu,mavi derinliklere demir atıp Yelkeniydi koca yüreğin aşkımızın,esen samyeliydin Arzuhaliydi gamzelerin gökkuşağında,renklerini birbirine katıp Şimdi sensiz bu denizler,sisine karışmış saçındaki aklarla Yorgun bitap düşmüş,okyanusun kızı tuzlu gözleriyle Derinine saklıyor hüznü yakamozlar,ayın şavkıyla Kotarıyor fırtınalar,alabora edip bedenlerimizi gizlenen nefretiyle Esiri olmuşuz nefessiz,katran karası gecelerin Ayağımızda pişmanlıklarımızın prangaları Sevdanın yerinden yurdundan olmuşuz,kifayetsiz adreslerin Terk-i diyar meskenlere hapsolmuşuz,ebediyetimizin çırpınışları Bu son el sallayışım,ısmarlama ayrılığımıza Suyun altında kalalım,görmesinler ağladığımızı Bahşetti bu kıyamet tufanı,kıstırılmış yazgımıza Nehirler gibi uzanalım,kalplerimizi budaktan sakındığımızı Ziya Karakoyun |