Aşkın elleri küçüktü,,tutamadık masalımızı
Tıpkı kalplerimiz üzerine verdiğimiz sözler gibi
Yağmur gibi özlenir olduk,kapatamadık ruhumuzdaki çatlaklarımızı
Yerlere saçıldı ayrılık tohumları,bedenlerimiz taşlanır gibi

Vakit gece korkusu,saatlerimiz yalnızlık adımları
Sessizce ilerliyoruz bilmediğimiz,yüklü oyunlarımızla
Gerçek bozuyor oyunumuzu,yakamıza yapışıyor yalan kuralları
İçimizle konuşuyoruz unuttuğumuz,nidaların repliğiyle

Azalıyoruz gün be gün,gözyaşı damlalarına siniyoruz
Düşüyoruz ayaklarımıza,sayfalar dolusu solgun halimizle
Takatimiz yok,boş koltuklu sevda sinemamıza çöküyoruz
Ceplerimizde aşk kırınıtısı,yetinmeyen tomar safirimizle

Bir dilim aşk oturuyor yanımıza,alaycı maskesiyle
Hayattan çalıyor bizi,biz hayatı onda dinlerken
Çalıyor işte akustik salonunu,kan kırmızı hasetiyle
Kıskanıyor sevmelerimizi,yaşamak için bizi seçerken

Arkasına bakmadan gidiyor,gözlerimizi saklayıp
Sancısı başlıyor,çekerken canlarımızı boğazımızdan
Son bir kez sarılmadan,büyüttüğümüz çocuğa anlatamayıp
Sola yalpalanıyor acımızın gafleti,birbirimize dokunmadan

Çıkıp gitti işte,çıkarıp varlığını ömrümüzden
Kuşanıp şeytanı sırtına,yanacağını,yanacağımızı umursamadan
Koyup gitti gönül terkedilişte,kovulduk sırça köşkünden
Uzanıp kadehini yudumladı,içtiği zaferinde boğulmadan


Ziya Karakoyun