Rose Ölür
Ve Rose ölür,
İçimde dinmeyen bir yağmurun çocuklğuna inerim, Basamak,basamak... Ellerimde kuru karanfiller kalır, Soluduğum bu sonbaharı, Gözlerimden akıtırım... Beyaz bir sayfaya sıçrar adın, Daha evvelki gün yanımdaydın, Rose, Zihnimde kaldığın kadarıyla dans edebilirim seninle Saçlarına bağlanır, Kahkülün olup dökülürüm alnına.. Ve Rose ölür, Adadığım hayallerimle birlikte.. Doğa yansır bütünüyle zihnime, Ama gözlerim yalnız birini aramakta; Gözlerim ’’yalnız’’ birini... Rose!! Oyalama beni... Biliyorsun dönecek olan gitmez. Oturur oturduğu yerde, Çok seveni bekletmez... Ve ölür Rose! Gözyaşlarımı çeker toprak, Avuç avuç ağlarım... Kızamam Rose! Fakat yorulmamıştım sevilmemekten... Dön Rose! Sonsuzluğun dibine kadar sevme istersen... Ve Rose ölür! Yağmur diner... Güneş düşer içime,canımı ’’yakar’’ ... |