Korkma, katlanılmaz olan ben değilim. Kabullenirim de gidişini, doğrusu bu!
Sen yeter ki, "gitmeliyim, gideceğim" diyebil.
Gözlerimden kaçırmadan o yandığım gözlerini: "Sevemedim seni" de bana..

Doğrusu bu...
Ayrılık cömertçe olmalı sevgilim, sözünü benden alma
Bir şeyi yanlış biliyorlar, susmak dilin açtığı yaradan ağırdır kimi zaman
Ve unutma
Aslında...
’Sözün beni terkederken dökeceğin son damla’

Utanma...
Karanfiller kadar güzel kalmayacağım, tenim yumuşacık olmayacak bir zaman sonra
Söylemek istediklerin arasında var bu cümleler biliyorum, sınırda yaşım
Kapısına geldim otuzun, otuzun kapısında senden ayrılmak varsa;
Sevgilim...
Elbet ben bu eşikte ’gözden yaş dökmeye, sözden yaş yürütmeye de alışırım.’

Şimdi şu ufuk var ya şu ufuk...
Karanlıktan aydınlığa doğru yürümek isteyen her babayiğide meydan,
Her ere yavuklu
Ve her yolunu kaybetmişe kılavuz
Ben bir dönem senin için yalı-yar
Ben bir dönem senin için yıldız gökte...
Maviliğimi yitirmişim, farketmemişim belki de...

Dön!
Dön ve siyahıma bulaşmadan terket beni
Ben göğün bana emanet ettiği o maviyi yitirdiysem;
Ben artık temiz denizler kadar mavi değilsem...
Sevgilim;
Suç sende mi!