boş koltuk
Dişlerini
nane şekeri gibi yediğim, üzerinde dudaklarımın yürüdüğü o harika bacaklara sahip kadınlar ve sayısız geceler şimdi nerede? Sanki hiç yaşanmamış yüzlerce saat binlerce dakika ve zamanı tutamadığım mutluluk saniyeleri... Muhtemelen başka erkeklerin yanındalar şimdi olması gerektiği gibi. Bazen uyanıyor ve yanımdaki kadına bakıyorum. “Kimsin sen? Git Buradan.” diyorum ona. Duymuyor ya da duymazdan geliyor horlama sesi artıp azalırken… Yanına oturan herkesin senden önce indiği uzun yolculuk yalnızlık… Başımı çeviriyorum. Koltuk boş, yine. |
Saygılar......