TEVAZU VE KİBİR
Kibirlenme ey insan, alma iblis huyunu
Sakın kazma kendine, ellerinle kuyunu Kibir yalnız Mevla’ya, ait olan bir sıfat Eğer ortak olursan, sonun olur pek afat Çok cüsseli olsada, yinede hayvandır fil Boy posuna güvenme, uyan ey aklı sefil Ne gücün ne malınla, sakın ola övünme Yarın yevmi mahşerde, nemrut gibi dövünme Tevazudur insanı, daha değerli yapan Alçaldıkça alçalır, kibir yoluna sapan Tevazu sahibinden, fışkırırken fazilet Ben diyen kibirliden, gördük herdem rezalet Tevazu sahibiydi, insanların yücesi Ebu cehil kibrinden, oldu halkın cücesi Başın su sonun toprak, acep niye bu kibir Neyine güvenirsin, beklerken seni kabir Hüsnü Önder |