İşteş Damlalarının Ünleminde Kalan Yürek Yüzümhayrettin taylan gözlerin meryem değilken aşka kimsesiz bakışların son müneccimi oldum yüreğimin son hecesinde kitapların ısınır kitabi aşkımıza zuhrettiğinde damlalarını sayıyor sayaç kalbim damla bir sen, damla son sen ıslanan ben arası son ben bu çağın grisini yapıştırıyorum gökkuşağına geçeceğim sensizliğe orada mukim olacağım lazım gelen kaderin emekçisi olacağım orada olacağım orası oralı değilken şurada olacağım yani sol yanınken hayatım kan vereceğim iliğine kadar kanayan yarama gidişinin son hamlesindeki kaleyi kuruyacağım şah ben mat sen, matematik bütün hayat susup duracağım sensizliği o’na kadar denklemin diline dolanacağım pay senle ağlaşacak işteş damlalarına sereceğim ünlemlerimi beni ünlü eden soru işaretinin bükülmüş beli olacağım sonra veli olacağım aşk dergahına cümlelerine öğelerimi bulacak güzel bir mucizenin perisi yüklemindeki türemiş acıları soracak bana diyeceğim ki o eskimez bir aşktı mumyası benden üreyen susacağım kelebeklerinin taşıdığı mayınlar üstünde bile bile basacağım aşk bu meşhurluğum sensin meçhul yoklukların sinesiyim bu yüzden kalb-i iştiyakımın şuurusun Perizer |