Islanmış Aşkın Kurumuş Deniziyimhayrettin taylan Geceyi hecelerden çıkardım sen yokken karanlığı dürüp ışıkların göz kamaştırıcılığına sundum Şimdi kendimi de göremez oldum ayrık cemaller aynasında oysa yıkanmış ayrılıklar vardı ayın sen yüzünde Kurulanıyorlardı hüzünlerimin bornuzuyla Çıplak kalan harflerimi kapatıyor öylesi gidişin şems kapanırdı ay ve şemden önce izin ekilirdi kederden sonra, benden önce felç kalan önemsi kalakalışın yürürdü bahtımda Bir de ilavesi olan uğrunun yazgısı yazılırdı solumda sanki Afrika benim karalarımın adı Sanki bütün gidenlerin mesulüyüm sanki fünyesi çekili mağlupların asisiyim başka bir melankolinin kolisini taşıyor vebalim topluyorum ıslanmış düşlerimi sana uslanmak uğruna Suskunun dirhemlerine bırakıyorum kendimden gidişleri Can kırıklarının kitabından bütün sıfatları atıyorum Ben kalıyor Senden kalan ben kalıyor Hiç bitmeyen aşkların kader çizgisi üstünde yarışım başlıyor Aşkı yokluğuna şerit kılan yollarına dolanıyor dünyam Seni yok bu tinsel koşturmacanın Beni çok bu isterik sevmenin Serzenişlerin yanardağlarında yanan yar çok Talihine yazılmış tarihinde ben çok Geçmişe giyinik hazanlarında sen çok Kalanlar kadar kader Kader kadar kalanımız çok kendime kızdığım zaman neden aşımın hışmına uğramaz neden kendi kandırmacalarımda sevgin uğramaz zaman mı benden giden neden uğramaz oldu uğramazlar yaşanmışlıklar peşimde ağlar senin yerine maceranın dizlerinde sızılar akar senin yerine Duraksıyorum Susuyorum Önemsiyorum yarım kalmış yarim kalmış öykülerini |