Şehitlerimize Allah’tan rahmet, Gazilerimize acil şifalar, ailelerine sabır ve sebat diliyorum, efendim.
Bize gelince; yüreklerimiz yanıyor, kanımız kaynıyor!
Başka Ülkede olsa hükümet derhal istifa ederdi. Maalesef bizim Ülkemizdeki AKP Hükümeti koltuğa yapışıp kaldı. Şehitlerimize "Kelle" diyen, "Türk’üm" demekten ısrarla kaçınarak "Türkiye’liyim" diyen bir başbakandan ne beklenebilinilir ki; sacayağını oluşturanların istifa etmesini bekleyelim?!. Adeta; ABD’nin kuklası gibi, onlara danışmadan iki kelimeyi bir araya getiremiyorlar. Geçiştirici, yüzeysel ve yuvarlak cevaplar veriyorlar.
Kararlı biçimde kendilerini ortaya koyarak deseler ya: Türk Askerim; sınırlara, ileri!.. Dese ya: "Oğlum gel, hemen. Sen de askerliğini savaşa katılarak yap. Aldığımız raporu hemen iptal ettiririz"
Nerdeee...
Çankaya’ya çıkan eski AKP’limiz ise; düğün-dernekle iştigal oldular. Güya; düğünde takılanları Şehit Ailelerine bağışlayacaklarmış. Yalan hem de kocaman bir yalan. Tıpkı diğer tutmadıkları boş vaatleri gibi... Yeni gelin, onca takıyı verir mi "Hepsi benim, bana takıldı baba" demez mi? "Niye ben fedakarlık yapayım takılarımdan? Bu zamana kadar kim fedakarlık yaptı" demez mi?
Şimdi sırada Çankaya’nın iç dekorasyonu ve tadilatı varmış. Eşi, Çankaya’da değişiklik yaptıracakmış. Çok önemli ya! Ne de olsa Türkiye’nin... Görüntüden vazgeçebilemiyorlar bir türlü!!!
Anneyim, erkek çocuğu doğuramadım ama; onca şehitlerimizin annesiyim. Gazilerimizin annesiyim. Teyzeleriyim, ablalarıyım, bacılarıyım.
Bu Vatan bizim. Her iki dedem de birçok cephede savaş yapmışlar. Durmuş Dedem matara yapmış cepheye yollamış, cepheden cepheye savaş vermiş. Yaralanmışlar, iyileşir iyileşmez yeniden cepheye gitmek için yazılmışlar ve yine yeni yeniden savaşmışlar. Tekrar tekrar vurulmuş Mehmet Dedem. Babaannemin, Anneannemin onca emeğine ne demeli? Erkeğinin ardısıra koşturmuşlar, eksiklerini tamamlamışlar. Yaralılara bakmışlar. Silah taşımışlar karda-kıyamette, kağnılarla. Mermi doldurmuşlar. Yunan’dan, Fransız’dan, Ermeni’den işkence görmüşler, tacizlere uğramışlar ama yılmamışlar "Allah" demişler, "Vatan" demişler, "Atatürk" demişler de düşmanı sersebil edip, ezmişler. Ege’de, Marmara’da ve Akdeniz’de hatta; Hicaz’da bile!..
Biz Türk Kadınlarına bugün iş düşüyor. Biz Türk İnsanlarına bugün büyük görevler düşüyor. Yapacağımız çok şey değil! Vatan için, Milli Şuurumuz için, Türk Ulusumuz ve Ordumuz için, Türkiye Cumhuriyeti Halkının bekaası için, en önemlisi de Aziz Vatanımızın Sınırları için tek yürek, yek vücut olma zamanımızdır!
Kanımızla, canımızla, tüm variyetimizle herşeyimizi feda ederiz Vatanımız uğruna.
Bizler de sıcak bölgelerde, zor şartlarda görev yaptık. Hanım evlatları gibi; vazifeden kaçmadık. Erkek kardeşimin kanı kaynıyor, bendenizin kanı kaynıyor. Çağırsalar gideriz sınıra ve savaşa. Anamızdan emdiğimiz helal sütün hatrına, Atalarımın ve Ay Yıldızlı Al Bayrağımın, tüm Şehit ve Gazilerimin, Vatanımın ve Ulusumun, Başkomutan Mustafa Kemal ATATÜRK’ümün uğruna feda olsun kanımız-canımız.
Şehitler ölmez, Vatan bölünmez!..
Ne mutlu Türk’üm diyene!