DAYAN KALBİM, DAYAN…Dayan kalbim, masum aşkına düşen hüznünü dağıtıp yine kuşların cıvıltısıyla uyanacak en güzel yerinden başlayacaksın hayata. Şominede yanan odunların çıtırtısına karıştırıp yüreğinin sesini yeni hayallere dalacaksın uyumanı bekleyen kötü düşlere inat… Sen unutmak istedikçe, peşi sıra gelecek ardından anılar, korkmayacaksın. Hayatın cimriliğine aldırmadan cömertçe sergileyeceksin yüreğini ve yüreğindekileri… Kocaman bir adım atıp arkana bakmadan ilerleyeceksin yaşamda. Yeri gelecek hüzünden, yeri gelecek gülmekten akıtacaksın yaşını. İşte böyle meydan okumayı öğrenecek taşlaşacaksın… Sırtladıkça yılların yükünü daha ağarları olacak seni bekleyen, yılmayacaksın… Bir paçavra gibi kenara atılmışlığı yalnızlığı tadacaksın. Gelene gülümsemeyi, gideni uğurlamayı, kalanlarla mutlu olmayı öğreneceksin. Seveceksin, belki de aşık olacaksın… Sen yiğitçe sevdanın arkasında dursan da namertçe terk edilmeyi yaşayacaksın. Nasihat değil bu söylediklerim, belki bir hesaplaşma… Tek söyleyebileceğim; dayan kalbim, dayan… Elif Eylem 20.10.2007 |
belki bir hesaplaşma…
Tek söyleyebileceğim;
dayan kalbim, dayan…
kutlarım... dayanma gücünüz baki olsun...