Atlıkarıncalar gibi

sana dair kurduğum düşlerimi,

ışık tutsunlar önüme diye;

Aylak gezen yıldızlara emanet etmiştim

ama onlar da tıpkı senin gibi birer birer kayıp gittiler…



Halbuki her sabah

gece kayan yıldızlara tuttuğum dilekler içinde başlardı …

Sabah güneşi kirpiklerimi okşarken

düşümde açılan kapıdan sen girerdin içeri usulca…



Üstüme yorgan yaptığım özlemini,

kokunla dolu yastığı bırakarak yatağımda,

utana sıkıla, kıpkırmızı olmuş yanaklarımla,

dikilirdim karşına;

İşte o an sözcükler yağlı ilmek olurdu boğazıma…



Ne zaman bir ışık görmek için baksam

katrana çalardı gözlerin…

Tadı damağımda kalan (bir) kahvenin,

acı telvesi gibisin artık…



Her yıl yollara düşüp sıcak ülkeler arar göçmen kuşlar

Benimse üstünde bir avuç toprak,

bir yudum su olamadığım

tek vatanım sendin yar



Eyyyy imparatorluğumun kralı,

gönül savaşımın fatihi;

Senin en büyük zaferin ben,

benimse en ağır yenilgim sen…



Ganimetlerini topla artık gitme vaktidir…

Bu saatten sonra dön demeyeceğim…


ELİF EYLEM

07.04.2007