SEN GİTME TELAŞINDA, BENSE...Gitme sevgilim, gitme Gidersen, bil ki ölürüm! Önce göçebe hayaller karşılar beni sonra ılık bir yaz yağmuru gibi yanaklarımdan süzülür damlalar… ‘Ağlama gözlerim’ desem de durduk yere akıtır yaşlarını… Oysa matemimi ne gören vardır ne de duyan… Her doğan güne sevinirken seninle şimdi katran karası gecelerdir beni bekleyen. Gözlerim seni ararken karanlıklarda gölge olur, düşersin bedenime… İşte o an, sensizliğe inat her sevdanın şakağına silah dayarım. Ama titrer ellerim, gitmez tetiğe kıyamam sevdaya ve sevdalılara… Neden hep gitmek, bu gitme telaşları neden? ‘Kal’ desem, sözüm seni bekleyenlerden ağır basar mı? Gitme sevgilim Gidersen, bil ki ölürüm! Gözlerimin ufkundan uzaklaşırsan, sesiz çığlıklarımı kim duyar söyle? Son bir şey daha… ‘evet’ ise cevabın, arkana bile bakma… çek git dilediğin yere ‘aşkımdan hiç iz kalmadı mı sende?’ Sus… konuşma, verme cevabını istemiyorum. Gitme sevgili… gitme… ELİF EYLEM 28.09.2007 |