Bu şehrin felaketi oldun sevgilim.
Bütün gazeteler seni yazdı bugün.
Gittin ya !
Tüm kanallar alt yazı geçti adını.
Çünkü "basit bir terkediş" değildi eylemin... Afetti.
Yüzyılın afetiydi... Üstüne basa basa gittin kalbimin...
Şehrimi yıka yıka gittin... ...Ve anladım ki , Sûr senin dudaklarındaymış...
Bir nefesinle kıyamet koptu bugün......
Bir kelimenle koca şehir alt-üst oldu !
"Bitti...."
Hayır bitmedi, SEN bitirdin ! ...
Bugün gebe kadınlar düşürdü çocuklarını.
Yıldız yağdı gökyüzünden kanla karışık.
Ve hiç bir ayet kurtaramadı şehrimi. Şeytanlar iyilik yaptı bugün,
Cinler birbirini çarptı. Azrail istifa etti.
Ölüm bile "ölmek" istedi. Sen öldürdün, Ben öldüm...
Aşk öldü bugün ! ...
Kesik başlı melekler omuzladı tabutu, Ve gömüldü aşk çığlıklar eşliğinde.
Dünyanın tanıklık ettiği en fiyakalı cenaze töreni yapıldı bugün.
Ve Ruhum oturdu mezarın başına...
O’nu hiç ağlarken gördün mü sevgilim ?
Ben gördüm... Ruhum ağladı !
Ruhum ...
Hıçkıra hıçkıra ağladı bugün !
Bütün gözler yerdeydi... Sokak taşları utanıyordu kendinden...
Ve hiç bir aşık demedi sevdiğine,
"Senin için ölürüm" diye.
Demedi...
Diyemedi...
Cesaret bile edemedi...
Çünkü ben öldüm.!
Aşk öldü bugün...!