Belli ki izin çıkmış ifşaya Hakk katından
Sırları faş etmeye yemin etmiş yer ve gök...
Yırtarak maskesini riyakâr suratından
Haykırıyor alçağa; içinde ne varsa dök!

Dök ki; görsün bu millet bir ömürlük kârını
İhanetin ecrini gecikmeden ödesin...
Boğsun tükürüklere çehre-i murdarını
Tarih seni anarken "Lehep’ten eşet" desin.

***

Dinlesin sadasını kâinat bu gür sesin;
Taklîd-i mel’un ile iblisten rol çalansın!
Onbeş Temmuz gecesi parçalandı kafesin
Cürmüne cürm katarak sürekli alçalansın.

İtiraf ediyorum; sarsıldık "darben ile
Yan yattı, yara aldı, vatan denen bu gemi...
Can verdin Türk’e hasım düşmanlara, Kandil’e
Okuduğun lânette, kininde boğul e mi!

Oturup şerefsizce Coni’nin kucağına
Âleme ayan ettin nezdinde neymiş vatan
El atıp hayasızca Peygamber Ocağı’na
Ukbanı ziyan ettin, utan ey ahmak, utan!

Utan ki maşa oldun affedilmez şer için
İhanet anlamını icraatinde buldu...
Utan ki bir lekesin mü’min her beşer için
Şeytan dahi -kıyasla- makamından kovuldu!

Zannetme ki güvenli demir attığın liman
Adaletten kaçışın beyhude bir gayrettir...
Ne âlim ne hocası, sana değil müslüman;
Hayvan demek, emîn ol, hayvana hakarettir.

Yâ Rabbi, affet bizi; terkedip nurdan izi
Kelbin havlamasını vaaz diye dinledik...
Bağlanan basiretle taltif edip densizi
Yağan her hezeyanda sandık ki serinledik.

Güç olsa da ödemek hatanın diyetini
Sitem haddime değil; suçluyuz, ederiz ar
Sezmek mümkün olmadı hainin niyetini
Cübbesinin altından haçı düşene kadar.

Bir yaz günü yırtıldı gaflet denen perdemiz
Salalarla inledi Yurdumun her camisi
Nice şehitler verdik; alınlar ak, tertemiz
Tan doğarken kahroldu hainlerin hamisi.

Türlü tuzaklar ile çekilsekte bir harbe
Yıldırmaz gözümüzü ne fırtına ne de kar
Gücümüze güç katar öldürmeyen her darbe
Seferle emrolunduk; zaferin Sahib’i var!

Bayrağa bedel cansa, toprak karılır kanla
Şehitler Tepesi’nde nice fidanlar biter...
Söz konusu vatansa hep aynı heyecanla
Yine destan yazarız! Birlik olalım yeter...

Mecit Aktürk