Poetik Bir Dramsın Tinnahayrettin taylan Gül, aşk üstünde yazılamamış kırmızı bir şarkıdır Dikenlerinde seni dinledim çiçekler aşka üşürken Gittiğim her yerde bahardan bir yar var, Yeşil gözlerinin sonsuzluğunu özetliyor tabiat Ayak izlerini taşıyor ayrılığın kışından vaslının hoşluğunda toprak Berrak bir nehir gibi karışıyor damlaların Gittiğim her yar’de yerin ıslanıyor Bağrımdaki kayalar gibi Sürükleniyorum baharı müjdeleyen nemli gözlerinle Uslu bir kelebek gibi gün’eşine takılıyor ruhum Pervanesi gözbebeklerinde kalan bakışın sonundayım, Depreşir yüreğim Toprak uyanır Gül açar kanatlarını yaramdan dökülenleri toplamak için Orman uzar bağrıma Ta seninle el ele gezdiğimiz ilk yere Giderken damlalarını bıraktığın filizlerin şimdi dev çınar Şimdi ben de gidiyorum en uzak kendi ağacıma Şimdi vedalaştığın bütün benlerden kirlenmişsin Çiğdemler yeşerir kara bağrında Kardelenler aşk yüzünle uyanır Karıncalar beni taşır sensizliğin bilinmezliğine Aşkın sustuğu mecrada başlıyor gözlerimin göğü Üstümüze yağmur yağar, son bakışın sonbahar İlk bakışın ilk bahar, ilkin beni yok saydı mevsimler Nemli gözlerinin iklimindeyim Damla iniyor Kuruyor dünya Sensin bu küresel iklimin sorumlusu Sensin bu k)Y)arasal yüreğimin sorumlusu Sensin aşk… Poetik hasretler besledim dizelerine, Dizlerinin dibine… Taş bağrında yetişen gülün kokusundayım. Baştan s’ona sen kokuyor… Her bakışın yeni bir baharın aynası, Her sözün yeni mevsimin özeti, Kardeşlik, dostluk, iyilik, güzellik gibi çiçeklerin var. Bırak okusun hayalim, Bırak yaşasın sevda baharım |
Selam saygı ve mutluluk dileklerim ile.