Sen imanın aşk yanıydın ve şimdi ALLAH’a imanımdır gözlerin ey YAR.!
Ey SEVGİLİ !
Ben senin gözlerini tavaf ederken kahrolası tükenişlerim suya iniyor. Tecride meyilli uykusuzluğumun ensesini sıvazlıyor mülayim heveslerin rüzgârı. Yokluğundan ezberliyorum gülüşünü önce. Gelişlerinin cehennemlerine denk geliyor yalnızlığım. Tedavülden kalkmadan aşk al yokluğunu benden. Terlemiş bir uğultu saplanıyor kulağımın örsüne... Çaresiz sesler doluyor zamanın kendini kovaladığı düşlerime. Suskunluğumun devrikebir makamında büyütüyorum, ömre bedel sunulan harf kesiği ağlayışlarımı... Meleği yanmış sağ omzum sayrık bir ölüme gönüllü şimdi. Gücüm yetmiyor hüznün göğsümü deşen karaltısının izine bile. Bas zülfünün telini içime, daha senli kanasın diye. Severek kutsa beni... Rengini as yüzüme .! Sen imanın aşk yanıydın ve şimdi ALLAH’a imanımdır gözlerin ey YAR.! |