Sen içimde kristalleşen Kadın.Sen gelince: Umudumu arttırır bahar rengini giyen kozalak Geleceğe adanmış seni açar dallarım Erir toprak yüklenirim cümle çileni Onarırım gökuşağında birbirine bulanan renkleri Sen gülünce: Karanlıklar dağılır fanusu kırılır gecenin Nisan yağmuruna tutunurum haykırarak adını Ötelerden kalbime yansır masum, saf güzelliğin Dünyayı ısrıtap sarar garip bir giz devşiririm Bir şifa sanarım seni cemre ile düşen Zaman doğuş öncesi sesi taşır parçalanarak Gözümde alışkanlıklar sağılır çağlayarak Muştulanır yüreğin benliğinden benliğime Sen sevince: Dirilir ölüm kusan kıyamete ayarlı saatler İstila başlar kuşların barınağında durur zaman Göverir içre içre füsunkâr nağmelerle İçimde bilinmeyene yönelir hayaller Öfkesi kırılır ruhumun açmaya başlar tomurcuk Utanırım, sıkılırım, terlerim, Bölünmeyecek sevdalara kanatlanırım Ey gözümde alışkanlık! |
Sen ölünce;
senin yerine beni gömerler kabrine...
der gibi,
sanki böyle bitecek gibi,
kalbiyle ve beyniyle biriyle yaşar gibi,
böyle bir sevmek,
yürek ister şair yürek!
yüreğine de kalemine de selam olsun...
saygılarımla ŞAİRE...