KADIN OLMASA...Ay ışığı olmasa… Düşler adanırmıydı gökyüzünün karasına, Sevgisizliğin karanlığı aydınlanırmıydı?… Kadın olmasa… Çare bulunurmuydu aşk’ın yarasına, Şiirler sevgiyi anlatırmıydı?... Toprağı yarıp da çıkarır yüreğini bir filizin özünden. Tanrının emanetini bedeninde taşır, canı fedadır. Kendini bile koruyamadıklarından korur canındaki can’ı kadın, Ana’dır… Hasretin fırtınasında üşürse yüreğin, ısıtman için açar göğüs kafesini. Sevgisinin sıcaklığını, gök kuşağı gibi sarar yalnızlığının ayazına. Yastığına baş koyar, ömrüne yüreğini adar kadın, Canan’dır… Kadın olmasa… Güneş, vaktine sadık bir ezan gibi doğarmıydı geceden devraldığı hayata?... İSMAİL BOYRAZ… |