Umut GüdümüUmut güderken Düşüverdim Gerçeğin kubbesinden Hoyratlığın boşluğunda Kavalımı kaybettim Parmaklarımın ucunda yürüyüp Yıldızlara sürdüm yüzümü Güneşsiz düşler kurdum Uyandırmadan geceyi Ogün bugündür hep Usul ıslık çalarım Ürkütmemek için Yüreğimdeki serçeyi Kavalımı aramayı bıraktım Çocukça sırlarım Oltamın düş kancasına takıldı Formoza’nın altında Yaşlanmış hikayeler Keşkelerin çarşafına sarındı Umut güderken Düşüvermiştim gerçeğin kubbesinden Hoyratlığın boşluğunda Bir kaval sesiydi düşüşüm... |