Ut(y)anışBahar demini vurur geçmiş kıştan kalma tortuların pasına Yeni umutlara eski adaklar yamanır Mecalsiz bir ezgidir emekçinin bestelenmiş isyanı Emeğin hezeyanı kürsüdeki ’adam’ın parmağına dolanır Tecavüz yılgını halkların onurundan ibret alamadan Gözü açık gider mütecavizler bu dünyadan Görülmemiş hesapların faturası birbirine ulanır Emeği hiçe sayanların haklarına zeval gelmesin diye Pike yapar bomba dolu uçaklar, gökte ölüm uçar Bulutlar yerden utanır O şimşekler ki yere göğe şakırdayan ışıklı kırbaçlardır O şimşekler de tıpkı bulutlar gibi kahırlanır Rüzgâr hangi kentin sokak çöplerini havalandırmada şimdi Hani nerede o denizleri çalkalayan mahşeri fırtınalar Ölüm saçarken uçaklar her yer sütliman! Oysa bir rüzgârla nasıl da zangırdatır penceresini gecekondular Ölümün ibresi doların yeşilinden yanadır Uyansın artık ölü uykusundan ninnisi küflenmiş çocuklar Kepengi çekilmiş göz kapaklarını aralasın bu millet Ses tellerine mızrap vurulsun! Başkaldırının türküleri çalınsın! Safıma omuz verin sesime ses! Çıt çıkmıyor sokakta, nerede herkes! Birisi kaldırsın yerden onurun çamura belenmiş bayrağını Birileri kılıç kalkan kuşansın arınmak için insanlığından Birileri kalem kâğıt sancısı düşler kursun sevgiye dair Sıkılmış yumruklara beyaz güvercinler adansın Tütsüler yakılsın zeytin dallarından Çocukluğumuzun salıncağından inip Darağacına asılsın kul hakkı ile tıkınanlar Çocukluğumuzu çalanlar kör kuyulara kapatılsın |
Sevgiyi yeterli derecede anlamak hepsini yok edecektir.
.............................................................Emmet Fox.
ŞİİRİNİZİ BEĞENDİM... ............................Saygı ve selamlar..