YOKLUĞUNUN DEĞDİĞİ BİR ÖMÜR
Başka hayatlarda gizliyorum seni
Papatyayı koklayışın yabancı ellerde Olur olmaz duraksayıp izliyorum seni Bakışlarını yakalıyorum bir çift gözde Hala seviyorum seni,bu delilik Umutlar yeşertiyorum sahte ifademde Hala bekliyorum dönmeni,bu yalan kibirlilik Yok sayıyorum yalnızlığımı sudan ucuz sebeplerimle Aşkın rezilce korkusu dönüyor etrafımda Kurmaca saatler çaresizliğime akrep gibi uzanıyor Zehri akıyor zamanın her tarafımda Peşin acılar çekiyorum ruhum daralıyor Tökezliyor koşmaya tembel ayaklarım Hırpalıyor gözümün görmediği kimsesiz ben Can veriyor dilim düğümleniyor boğazım Çekip alıyor ruhumu sevmeyi bilmediğim sen Bomboş bir koridorda yığılıyor hayallerim Tuzaklara paye veriyor bütün isteklerim Talihimin karanlığına gömülüyor gerçekleştireceklerim Don Kişot sahipsizliğinde aşk neferiyim Kaybetmeye yeni hamleler uyanışım Terkediyor artık beni tekil aldanışlarım Sevdamın dümeni kırılmış kaybolurcasına Bundandır seni haketmeyişimdeki yalpalanan mırıldanışım ZİYA KARAKOYUN |