VELAKİN

Ve ten / örtünüşlerinde yücelen.
Ve öpüp kaçtığımız heykeller günü.


Görücü usulü hayatlar; bir kadın.
Adam; usulsüz bırakılmış resimler günü.


Uzaktan sustuğumuz yeni ışıklar;
Bir yanım mavi bir yanımda dereler...


Uzaktan çok güzel görünmüştügünüz ;
Sarafın zamanlarda kalmış iki anı olmalı.
Ey daksil dininin kutsal solucanları !
Bizi de yiyin.




Çıkarılsa bir soy ağacım
Rahat eder bari anacığım
Umurunda mı değilmi babacığım
Türküm doğruyum amma velakin
Ali diye çagirir beni dar agacin

Hakkım var mı acaba benim
Olsa hemen koşup gelirim
Biraz payımdan da veririm
Türküm doğruyum amma velakin

Nihan gelsin de sona
Son verilmiyor bu oyuna
Misal üstüne misal koyuna
Türküm doğruyum amma velakin




Rakı sofralarının sırma bıyıklı masalı
saraylı kadınların düşlerini süsleyen
erotik nazarlık, sûfi dudaklardan
Bir keman yayı kırılıyor kanunda
Ömer Faruk Tekbilek çıldırıyor Toros’ta
doğruluyor, arkaik süsleri haremin
ve kazanlarda put pekmezi ağarıyor

bir çift göl olup seyre duruyor kadınlar
usta kalçalarıyla, gizleniyorlar kıvrımlarına
uygur ve Medine’li nihilist bir yaşama
keyifli nargileler gibi sunuluyorlar
kervansaraylar çiziliyor düş görümlüğüne


Sûfi bûselerle dokun ey sûfi
ruhî de yanmada
Güneş gülüyor
Okyanus taşıyorum
sırtımda



biliyormusun bunlar Asya’nın fotoğrafları

varmaya iki centim kala yakalamıştım yolda
Şimdi burada değilsinya
Parlak renkler soluyorlar işte
pervane duyuyorum sanki
On dört motorlu ama ah
Bu geçen bir vantilatör
Cennette polis karakolu


Bir planım tüm dileklerinin feshine içinden yürüdüm geçtim
Ama beş santim tarafından kaçırılmış ağzını tutamadım
Belki sen ve ben uzak yanında koşmak düşündüm
Ama soğuk bir gözünüzün yırtık olduğunu anlamadım


omuzlarına parmaklarımı değdirdim
daha fazla ordu yada ne istersen tercih edersin
Sevdiğim çok fazla karıştırdık dünyayı
yaşıyorum ve nerede olduğumu unutmadan
eee aylardan Nisan
Günlerden Sen
hissediyorum
Sana çok uzun şeyler geriyorum
çarmıhta
alışık olduğum seyler
iplikleri örüyorum