yoksulsun diyordu düğmelerini iliklerken
ama bildiğin şairsin Allahın var
en kötü günümüz böyle olsun diyor şemsiyesi
içimde gidenlerin yağmuru var

kapı kilidi çevrilirse artar yalnızlıklar
sahip olduğun insanlar da birgün çıkar kapıdan
giden gider, kalan kilitler kapılarını
gönül bir duvara yaslanır, ağlar
saat altı oldu mu bir sigara yakar

mahalle kahvehanesine alışmıştır ayakların
bazen pişti bazen tavla ilgisiz gözlerle
karısını döven Hamdi’yi her görüşünde
incitemediğin karıncaların gelmişine geçmişine...

uzun zamandır açmamışsındır pencereyi
ne zaman açsan yalnızlık dolar
gardolabındaki takım elbise memurluktan
öyle bir sinir dolar ki şakaklarına şarjör boşaltan!
Allah’a inansan da evinde tanımadığın kadınlar

yorgunsun yat uyu daha da öteye gitme
herkese dert anlatacaksan niye içiyorsun sen?
bakalım yarın kimler ölecek gün doğarken

giy en yoksul elbiselerini Tanrıya aşık olurken...

22.02.2012