GÜNEŞİM
Ne umutlar yitirdim ben,
Ne savaşlar bitirdim Ama en zoru da yalnızlıktı Sinsice dolaşıyordu damarlarımda Ummadık anlarda zehirliyordu bedenimi Gözyaşlarımı silahı olarak seçmiş İnsanları ise kalkanı... Ben ummadık anımda, Yitirdiğim umutlarıma bir ışık yaktım Ve baktım... Evet hayata baktım ve Gülümsedim arsızca Aldırmadım batan güneşlere Görmedim zalim yağmurları ve ıslanmadım Küçücük odamın duvarına bir güneş çizdim, Sadece ona baktım SADECE VE SADECE GÜNEŞİME... |