şimdi pek varsılız, yitireceğiz
ne çok şeyimiz var,
farkındayız
elde ettikçe yitirdiğimiz şeylerdendir
yalnızlık...
adam geldi tokalaştı, bir kadın kovdu onu
sonra giderken yerine daha büyüğünü
daha büyüğünü koydu.

insandan hızlı büyüyen şeylerdendir
-benden duymuş olma-
sen tuttun evine aldın onu
bir kadın geldi, kovdu
sonra giderken yerine
daha fazlasını koydu.


şimdi pek varsılız, yitireceğiz
ne çok şeyimiz var,
farkındayız
elde ettikçe yitirdiğimiz şeyler var;
yalnızlık karındaşı sessizlik
gürültü geldi mi kovar onu
çocuklar şarkılarda öğrenir koşmayı
sen çok sevdin sessizliği!
birkaç dostun oldu, kovdular onu
sonra onlar da gittiler
yerine fazlası konuldu.

elde ettikçe yitirdiğimiz şeyler var
onu şair de seviyor.
ne yapsan azalmıyor
Allah vergisi hüzün...
şair tuttu onu şiire aldı
bir neş’e geldi, şiiri kovdu
şimdi onlar bile gittiler
şair yerine fazlasını koydu.


ah ne varsıldık, dinle
yitirdikçe yerine gelmeyen şeyler de var
kayıp...
soğuk geldi sıcağı kovdu
şeytan geldi inancı kovdu
çocuklar uçmayan uçurtmalara sövdü
okunmadan yırtılan mektuplar döndü
sana yolladığım şiirler
yolda öldü!
bir adam neyi varsa kovdu!
öldü insanlar
öldü!
Yaratan yerine hep
daha fazlasını koydu!

Önder Uslu
02.01.14