Kafiyeleri ; ’’ Akmak ’’ fiiline kafiye teşkil edebilecek şekilde türetilebilen ( 24 ) sözcükten ( 23 ) ü kalın sesliden inceye doğru sıralanarak yazılmış bir şiir denemesidir.
Yalnız ( 1 ) sözcük, anlamının ahlaka aykırı oluşu nedeniyle tasnif dışı bırakılmıştır. Eksik kalan bu kafiye için ’’ fokur fokur fokurdamak ’’ deyimi çarpıtılmak suretiyle ;
’’ fokur fokur fokuyor ’’ şeklinde değiştirilip kusurlu olarak kullanılmıştır.
Af ola...

Gördüğümden beridir damarımda akıyor.
Dönüp, dönüp ardımdan yollarıma bakıyor.
Biriktirip sözünü suratıma çakıyor.
Bir selâm kusurumu hep başıma kakıyor.

Ağzında kuş yuvası, bülbül olup şakıyor.
Her gün bir başka gülü, saçlarına takıyor.
Kalbinde kor ateşi, ciğerimi yakıyor.
Gözünde bir iblis var, ta canıma okuyor.

Aklındaki oyunu, tezgahında dokuyor.
Karşılık verince de fokur fokur fokuyor.
Yaklaştıkça yanına misler gibi kokuyor.
Lafını dolandırıp bir yerimden sokuyor.

Cilvelenme bu kadar, insan baldan bıkıyor.
Ne kadar gizlesen de gün yüzüne çıkıyor.
Oldu temcit pilavı, ben yedikçe sıkıyor.
Suskunum, acı sözüm boğazımı tıkıyor.

Sitemlerin sevdama karabiber ekiyor.
Gönlüm seni dünkünden daha fazla çekiyor.
Kime atarsan at, taşın bana sekiyor.
Kurtulan gözlerini, dönüp bana dikiyor

İçime sensizliğim katmer, katmer çöküyor.
Saklıyorum herkesten gözlerim kan döküyor.
Çöreklenmiş birisi ciğerimi söküyor.
Uzun oldu hasretlik, bedenimi büküyor.