ŞİRİNE
çok korkum oldu sen yokken
kartondan kalbimi ne hale getirdiler bilemezsin bööö diyip kaçan öcüler bilemezsin her geceyi nasıl sabaha döndürdüğümü ya da gündüz düşlerimde seni defalarca nasıl öldürdüğümü soğuk bir kadın oluyorum sen yokken belki de sevişmelerim bu yüzden mat kaçıp gelsem yanına bir gece vakti rahmimde hiç doğmamış kızım Günaşk’la besler miydin bizi yalnızız ve ben senin yalnızlığını kundaklamak istiyorum sevgili ateşe verip gözlerimle bedenini İbrahim’e ağzında bir damla su taşıyan topal karınca gibi benim de safım sonuna kadar belli atacağım kendimi bedeninden içeri ve patlatacağım sıradan tüm çinko karbon pilleri fhrn-jir |
Kutluyorum şiirinizi gönülden.
Gün eksilmesin pencerenizden.
Sevgiler, saygılar.