düğümlendi hayat
kayıp şehirler icad ettiğim geniş zamanlarda...
bir an durup dinlenmeden sızıyor göz yaşlarım.
gözyaşımla karışık acıyan sensizliğim,sensizlikte bulduğum kimseziliğim ismimizi kazıdığım mezar taşına...

direnişte zavallı harfler,yorgun cümleler
d/üşüyorum buz tutmuş kağıtlara...

yeri değildi bitmelerin!
zamansız gitmelerin
kopup hayatın orta yerinden kan revan ayrılıklara düşmelerin yeri değildi!
bizi bu yolllara sürükleyen ölüm değil de neydi?

yüreğimi gömdüm senle karatoprağa,
ve yine içimdeki bana sığındım
kendimi kovaladığım yollarda...

kabullendim Deniz/Meltem ve martı deyince akla gelen bütün anlamların derin uykularda kaldığını...
bu Eylül de yağmur yağar!
doğmamış kızımızın isminin mevsimi bu Eylül de
suskunlukla konusur son/bahar...

yazan:elif topal
imkan/sızım