Dağın Öte Yüzü/AŞK
ey puslu dağ!
karanlık ağıtlar var dudaklarımda yedi günahı taşıyan yedi beden tanıdım ve hepsini topladım göğsümde fasıl sevdiler rakı içtiler eğlendiler gönüllerince ama şimdi göğsüm yalnız kendine kale ve yıkılır ağlak aşklarla günden güne de hele bana hangi dağ kucak açmış yasak olmayana hangi dağ içinde saklamış yangınını zerreleşene dek eteklerinde bilinmezlikler içimde zuhur eder mi senden gelenler hisset rüzgarı mağrur tepende o rüzgar ki savuramadı dumanını aşın dur şimdi günden güne ben yokladım zirveyi bayrak dikecek yer bulamadım sapladım sonunda kendi yüreğime direği bak gökyüzüne mehtap kan kusuyor yine bulutlar pamuk emiyor kanamalı bir aşkı birazdan kusacak şimdi hangi yıldız kaysın sana hepsi taziyede en iyisi mi sen tüm dileklerini bir başka aşk için ertele sen dağsın aşınır ama yıkılmazsın değil mi uçurumların var sonra nice yasak aşka kucak açmış çığları biriktirmişsin eteklerinde sanırım çığlık atmak son çare; hiç sevmedim seniiiiiiiiiiiii ölürken bileeeeeeeee! fhrn-jir |
Kutlarım kardeşim daim ol çok güzel şiir