Koruk Bir Tat
Gün çekilirken üzerimizden,
Koruk bir tat kalırdı dudaklarımızda… Düşerdi Ölümün karanlık yüzü Geçerdi Çalınmış hayatlar bir bir gözlerimden Susardım… Vurgun yemiş Bir kadın şarkı söylerdi içimde Yaşarken Yüreğimde hançerlenmiş bir kara, Ateşinde yanıp Arınacağım günahlarımdan Kırılma noktasına üç kala… Secde ettiğim aşk aşkındı Kanardı kesik olmayan yaralarım Ne kadar gömsen de Örtülmezdi sevdanın üstü toprakla… Dipsiz kuyuda yaşarken hiçliğimi Ömre bedel yüreğinde aşkı içip İsmini bilmediğim bir kentte doğardım yeniden Karlar dudağımdaki çığlığıma sus iken Sana ait gözyaşlarım süzülürdü yanaklarımdan Tutuklu olan mutluluğumuzdu Zindanların Müebbet inde Aynı raydaydı gidişatımız Artık Yeminleri mıhlıyorum sensiz gecelerime Kırılmadan kalemim İçimdeki kırılma noktasına beş kala Çalma karaya dair ne varsa Yazıyorum satırlara Pusu kurmuşçasına vuruyor gözlerin Kaçış yok menzilinden Bitiyorum her vurduğunda Sensiz aldığım her nefes kirli bana… Canan Korkmaz |