mevsim bahardır
yer dünyanın ortası
uluorta cirit atıyordur hâlâ havada
’yaşasın tapınak şövalyeleri’ ezgileri
kalp nasır tanımaz derece rutin
melankolinin kol gezdiği omuz, yerindedir henüz
yaşam güzel
debdebe şatafatın üst katında konak haldedir
sekizinci harika düşmemiştir daha ahvâle
bir rüzgârın kasırgaya dönmeden az evvelki halidir!




mevsim ilkbahardır
ve tüm şarkılar ezbere bilindik
vakit umurunda değildir
sol yanında ılıman bir gençlik
afiyet soğuk suda saklı
buz rakıdan demliktir
’iyi’ ile ’fena değil’ arasıdır ülkeler arası ilişkiler
lastik tanımamıştır henüz kar tipi suratlar
işte aşk, izlerinin silindiği yere kadar!
bilinen tüm rüzgârlar ege giyimlidir
omuzlarda, bana ne! rumuzlu
çoktan seçmeli
ve bir giderse ikisi gelir vizeli
üç numaralı hercâi apolet!





mevsim ikinci bahardır
ve o palazdan sonraki evredir
kalın pervazları körelmiştir artık şansın
kader ise, ezilmekten yıpranmış bir tekbaşınalık
f tipi bir firarın vardır ihtimal
ve bir veranda türküsü gibi üşüşür yüreğe
ağır sayhalı hesapsız cemreler tünemiştir canına
berbat ile felâket arası tümcelerin olur
ya, bir gül dalında asılarak
’senin için yaşadım kendim için ölüyorum’lar
ya da ’hata yoktur, üstü gönülden bırakılmıştır’
kodamanlıklar hakimdir camlarda
gerisi, arabesk bir palyaço nasıl olursadır
aklında, ölümle yaşam hep aynı zarftadır
-onsuz asla ölünmez-
ve bir atın vuruluşu gibidir hayatın
ölmek için önce bir yerinin kırılması şarttır!

-a.r.a..b.e!.s.k-


mevsim ikinci ilkbahardır!
yer cehenneme ramak var
sökün halde şakî bir bilinmezlik
ve havanperest bir ruh hâli teşkildir
ki; içerdeki kalabalık isyanla

sonrası; sudokunun tam tersi
unutmadığın bir isimle çözülen basit bir rok hamlesi gibi
bir yokluk hikâyesi nasıl düşerse bir şiire öyledir

bir vardır
ve bir...den kaybolmuştur!
sonrası trans halde doymamış sayha avuntusudur!


en kötüsü de bunca monarşiye rağmen
’biraz da pasta yesinler’ diyen tek kişi bile yoktur!



ve mevsimler üçe ayrılır

güzel kadın
az şarap
sarhoşluk!




ToprağınSesi




.