ANADOLU

Beşikler vermişim Nuh’a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana’n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun ?

Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun ?

Binlerce yıl sağılmışım,
Korkunç atlılarıyla parçalamışlar
Nazlı, seher-sabah uykularımı
Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
Haraç salmışlar üstüme.
Ne İskender takmışım,
Ne şah ne sultan
Göçüp gitmişler, gölgesiz!
Selam etmişim dostuma
Ve dayatmışım...
Görüyor musun ?

Nasıl severim bir bilsen.
Köroğlu’yu,
Karayılanı,
Meçhul Askeri...
Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.
Sonra kalem yazmaz,
Bir nice sevda...
Bir bilsen,
Onlar beni nasıl severdi.
Bir bilsen, Urfa’da kurşun atanı
Minareden, barikattan,
Selvi dalından,
Ölüme nasıl gülerdi.
Bilmeni mutlak isterim,
Duyuyor musun ?

Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının...
Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile,
Umut ile, sevda ile, düş ile
Dayan rüsva etme beni.

Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?

AHMED ARİF

Kuzguni gecenin rahminde
zerre düşmez ışık
gözlerime...
de ki;
kimliği kirli bir cesedim
henüz onbirinde
sürgünüm
mayın eken toprakların birinde...
karın rengi kan rengine
dönüşmüş
ve ben
üşürüm..
tipi vurmuş umudumun rengine...

Şavkını esirgeyen aya
yükledim tüm esaretimi
bin yıllık bir türkünün
tınısıyım...
değmeyin son faslında ömrüme
Tanrılardan çaldığım
ateşle ısıtıyorum ellerimi
göğün aman bilmeyen
zalimliğine
ki yağıyor tepeme
Heronlar...
iflahım çatlamış/ağıtlar kanıyor içime...

Alaca karanlığın koynunda
gölgeme haykırıyorum
canımın merhem tutmaz yarasını...
ölümlerle tanışıyorum
vakitsiz
operasyon hatası ölümler...
yirmisinde parçalanmış bedenler...
kundağında unutulmuş bebekler...
say ki;
ben vicdanın kaçakcısıyım
rengi yoktur yüreğimde insanın...
infazım gelmiş/gelmeyin hiç üstüme!
...
..
.