Okyanusta Bir Beyaz Yunus
“Yalnızlık
Dağlarda Tek başına yaşamak değildir Çölde bir kum tanesi Okyanusta Beyaz bir yunus olmaktır” Geçmişin tozlu sokaklarında Sek sek oynamış kız çocuklarının Yüzünde kalan tebessümü Aramak gibidir yalnızlık O y s a Gözlerin gecede kalmış düşlerin Ağlayışlarını savurduğu Şimdiki zamandır aslında Fırtınada ekilmiş Bir kırgınlık toprağında Filizlenmek Ve büyüdükçe dallarının yorgunluğuna birikmiş Yaprak sıkıntılarıdır belki de Duygu yoğunluğu yüksek Bir mevsimin dilinde biriken sözcüklerle Gemi yapmak gibidir Hüzünlere açılan sahillerde Ve o sahilin kum tanelerinden Zamanı akıtmak yerine Geriye çevirmeye çalışmak gibi Bir his içinde yürümesidir Gözlerinin Yeni yılın yeni seslerinde Eski bir plağın Kulak pasını silmesini İstemek gibidir Kaygılarımızın hediyesidir yalnızlık Gözyaşlarıyla gider elimizden mutluluk Her zaman unutulur uykusuz geceler Hep acıtır yüreğimizi Gerçek sandığımız yalan sözler “Çölde bir kum tanesi Okyanusta Binlerce balık arasında Beyaz bir yunus olmaktır Y A L N I Z L I K…” |