UNUTURKEN ADINIAçılıyor önümde menzilsiz mesafeler Son kuşlarda geçiyor eğerek kanadını Ardımda düğün dernek, diz vuruyor efeler Öğrenmekten çok zordu unuturken adını Şiire koşuyorum sözün bittiği yerde Açılmıyor kapılar senmişsin parolası Döl tutmuyor içimde şimdi gamda, kederde Nasıl tutarım söyle böyle ömürlük yası Soluyor derin derin, zaman yorgun bir kısrak Tutarak perçeminden çektim binek taşına Sular da durulur mu böyle keskin akarak Nasılda benziyorlar bende ki göz yaşına Çökerken ufuklara ayrılığın amanı Mecalsiz düşüyorum bildiğin yataklara Dağıtmıyor hiçbir şey şimdi sisi, dumanı Talihim çok benziyor sararan yapraklara Başı ve sonu var mı hayat kaldıracının Bilen varsa göstersin işaret taşlarını Resmini çizemezken ayrılık ve acının Zaman önümü kesti eğerek kaşlarını Adın kalmaz aklımda adımı unutmadan Bu yüzden siliyorum geçmişi birer birer İyileşmez yaralar yeniden kanatmadan Kan kırmızı açarken bıçak yemiş bu güller Hayrettin YAZICI |