Laylaya'
Beklersin
Güneşin gözü bağlandığında olur gece, Toprağa verilir umutlarımız. Saçlarımız yağmura özlem duyduğunda Pencere önü,kahve dibi... Ve bi insan başı çöker kağıtlara. Omzunda günahlarını taşıyan bir melekle. Bu şiir bugün yağar gökten, Alıp veremediği nedir ki şu akreple yelkovanın Az iken mutluluk,çok iken hüzün. Perçemleri döküldüğünde açık alnına, Bir beyaz kadın portresi... Beklersin . Güneşin gözünü araladığı kadar aydınlık Çoktan parçalamışken bileklerini hayat. Dün toprağa verilen umudu ararsın. Mevsim sonbahar, Şimdi al ayazını gir içeri ve kapa kapıyı Sen sonbaharsın. Beklersin... Artık 3 mevsim olmuştur tek yılında İlkbahar,yaz ve kışları... Beyaz kadın girdi içeri ve kapadı kapıyı. Bekleme; dönmeyecek... Laylaya. ’’ |