yağmalanıyor ruh yokluğundacemreler; hüzün taşır gül sebebsiz solar dalda toprakta sürgüne uğrar rüzgâra yenilen ay ışığı itirafa kanat çırpar aşk hayıflanır akşam güneşi tutsak kentleri solur biter mutluluğu uzakların aşk ötesi sevgili aşk uzatır parmağını titreşen yapraklara suskunluk savrulur feryada dönüşür çıldırır yıldızın söner ışığı arzular avuç açar; o mavi seherle bezenmiş olarak o en sıcak saadeti; kalbinde okudum öyle aşklar gördüm ki; şakağımdan süzülen ertelenen düşlerimin; yalnız sendin ırmağı çağlayan olup yüreğim; duvağını ıslattı |