ruhun anayasası...
vurulur
ufkumun dumuru tul’i emelinde kurulur uhdemin hafızası her an’ı şeninde.. huzurudur gönlümün, sevincin;her zeminde.. doğrudur yandığım an be an hasret ateşinde.. unutulur kuruntusu vuslatın, bu değil umudu bulunur yortusu bozulmuş akaidin yoz tortusu bu şunu ispat eder ki yoktur yarde hak korkusu vurulur boğularak şen gözlerdeki yar uykusu... duyulur ve umulur ki özlenen sedasıyla yola koyulur şu uğultu ufkumda yankı bulur: artık umudunu savur dur bir dakka dinle yar ’bu takip ancak ölünce son bulur’ ruhun anayasasına konacaksa ancak bu yasa konulur... |