bazen bir yüreği okşar gibi naiftir
bazen kartezyene alınmış kollar gibi bezgin
an olur şebeke suyu gibi kesilir habersiz/den
farkındasız bir tutkuyla dalar ruhuna
-bir tek bu eylem! armağan aramaz ama !-
akar içindeki vadiden doludizgin
-bir içim sudur-
ve bilinmez nasıl çıkar da kurulur
masal çıkarımlı devasa yüklemler sırtına
yoksa neden düşer ki; bunca f/asılsız tümce beyaza!

neden sorar mı keder
izin alır mı hüzün önceden
kora kor bir aşk!

en çok başladığı gibi biten şarkılar yorar ya kulak demini
çıkışsız bir istasyondur bu
-aşk-
bir adım atan rayın, bir daha ardını göremeyeceği
bir enfarktüsün vay! hali ya da
ki; gelse de gelmese de beklemektir o treni!




faydalı olur merhaleli bir salıncaktır
uçurtma-bulut-mavi ortaklığında serenat
şişecektir yine bağrın rüzgârını bulunca
-bir umuttur-
ki; kurşunî cezirler bertaraf olacak!

insan, rüzgâra aşık olur mu
ya denize!
veya bir soluğun buğusuna

en çok onlar kurulmuştur oysa
çelik çomak alındıktan beri, dilinin eline
ya da bez bebeğinin elbisesi kirlenince
binlerce yıldır kim vermiş ki tam tarifini
bazen, nadas kıyısında bir yerde tüten ocaktır
uzatmalı düşlerin altında konaklamak
muson tarlasında adam asmaca oynamak!


bir devrandır döner
yörüngesi yaban ellerde müdavim
yıkılası düşlerin olur
çeltik tarlasında gelincikler büyür
yakaladıkça yılkıda söver de söver!


bilirsin seversen
altı kısık gözlere neden yağar kar
neden acı ezgiler yakar genzi
hangi sebepten artezyen kuyusuna kireç karışır
bir torbaya nasıl sığar günler
med’i uzun anonslu türkülerin bir yanar bir söner
hayli zaman alır bir inattır kısas’ına
işte sürer gider
doğruyu söyleyene!
tombala! diyene kadar o meczup papatya!




ve döngüsü kısır bir nisyana daha çıkar o prova
neden yazılır şiir
neden uçkuru delik düşer cümleler
için kirlidir ihtimal
ve mütemadi bir temizlik gerektirir bu isyan_ı hemhal!


bir yokluğun anatomisidir ihtimal
diyete kurulu bir masa gibi
doyurmasa da açlığa hep iyi gelir!
yüzünün nasırlarını ütüler gibi
armağan edip güzleri vurursun boyuna yaza
iyi gelir yazmak
sesli harfleri bolca boca edip sürünce sargın yanına
daha iyi gelir sanki!
sıvamak içindeki hüznü yüzünün duvarlarına

kelimeler harçtır hani ellerin de mala!




/... yıllar alır bu um/arsız meslekî işkence!
hep sağına yatıp, solundan umar yamandığın beklenti
istersin ki; desin, konuşsun, dur artık yeter vurma!
ama çok sonra öğrenirsin acı gerçeği
ezelden sağırdır duvarlar, şairler ise edebÎ lâl!../





ToprağınSesi



.