Canna Bis
Denize nazır bir şehirde kırılır zamanın terazisi
kızıldan, koyuya ve nihayet gölgelere bürünür etrafımız sesler cılızlaşır çocuklar şekerini düşürür tatlı bir uyku sızar damarlarımıza gözlerini kapayan şehir, kaldırımlara sataşır yeniden ayakkabılarını bırakıp kaçar, yalınayak... koş! günahlarını ardında bırakıpta... |