(U)yan
Masanın üstünde bir derviştir mum,
O yandıkça sanki ben eriyorum. Yangının raksı var mum alevinde, Dumanlar âşığın gönül evinde. Mum, sessizce yana yana ağlıyor, Sükût lehçesinde mumlar çağlıyor. Devrilmiş halinde bir mânâ saklı, Ayakta olana her şey yasaklı. Pervâneler şaşkın, yolları zifir, Bir gece yarısı güneş misafir. Ve küfür, gündüzün tam ortasında, İnsan, iki nârın hep arasında. Ankara, Kasım 2011 |