niye hep sustun
hiç mi şikayetin olmadı
hiç mi acımadı bir yanın

boyunca çalıştın
dinlenmeyi bilmedin yorulunca
sesiz mi aktı sesin
kız sen beni deli edeceksin

göğsünü parçalayan tırnaklar kimin parmaklarında
hangi acıdasın, hangi sancının çarpıntısında

emir, demiri kesince
kaç kez ipi kopuverdi yaşamın
kaç kez nefesin el olup gitti

çiçekleri isyan eden bahçelerde
kulağına küpe, boynuna kolye diye
çapraz ateşlerde sınanmışsın
ay kadar berrak, tay kadar gençken
geçmişsin hayattan

yıkılmışsın
yanık kokuyorsun
bir savaş kalıntısına benziyor yüzün
künyen okunmuyor
adın sayılmıyor

sevdadan da büyük, sevda acısından da
çileler işlemişsin yüzünün derinliğine
efkarın koyusunda demlenmişsin
taş basmışsın bağrına
direnmemişsin

kız sen beni deli edeceksin

yaşamak ve ölmek arası neydi kutsanan
bak işte yoksun
tutunup ellerine usancın
kendinden kaybolmuşsun

kara bir uygarlığın kapısında
gözlerinin serinliği odalara sığmıyor
uykusuzluğun dolaşıyor coğrafyayı
üşüyorsun, titriyorsun
bir damla gözyaşın, binlerce çığ masalı

yeniden örmek için yarınlarını
ışıksız aynaları mı kırsam
derin sulara mı dalsam
nasıl bulsam seni
adından uzak o topraklarda
nasıl